Bir güzel şişirsek balonları, içlerine o duyguları üfleyerek... Sonra bıraksak iplerini, ellerimizden kayıp gitse balonlar...
Gökyüzündeki yerini alırken mutsuzluklarımız, kırgınlıklarımız, hüzünlerimiz, kızgınlıklarımız, umutsuzluklarımız; biz baksak sadece uzaktan...
Uzaklaşsa balonlarımız, uzaklaştıkça daha da küçülse onlara emanet ettiklerimiz... Geriye tebessüm kalsa yüzlerde... Yeni olumsuzluklara yer açılmış olsa hayatlarda...
Sadece kanat çırpışlarının sesi duyulsa yüreklerin... Gelecek güzelliklerin habercisi olsa bu sesler...
Ne dersiniz? Olumsuzlukları birer birer yerleştirsek mi balonlara? Sonra nazikçe uğurlasak mı?
Mutluyum / mutlusun oyunu oynasak... Oynasak ve gerçek olsa... Neden olmasın? Bence olur, çok da güzel olur.
20 yorum:
Bugünlerde karşıma çıkan birçok kişi bırak o balonları bırakmayı daha henüz şişirmemişler bile. Ciğerlerine sindirmişler adeta... :(
Bahsettiğin yapıdaki kişiler, alışkanlık haline getirmiş olabiliyorlar o sindirme durumu. Ne yazık ki...
Ben kaldırım taşlarına bırakırım yıllardır hani çizgilere basmamak için özen gösterdiğimiz.İşte onların tam da orta yerlerine.
Değişik bir yöntemmiş. Basıp geçmemek anlamlı...
Hayata hep olumlu bakmak aldanmaktır ama.
Bazen olumsuzlukları da yaşayıp güç kazanmak icap eder. Her şey olumlu olursa, bir kaç duygu yerini olumsuzluklara bırakacaktır tıpkı hepsi erkek olan hayvanların bir kısmının dişileşmeye başlayacağı gibi. Doğanın kanunu işte herşeyin bir dengesi var..
Balonların patlama anı olduğunda o olumsuzluklar gittikleri gibi kafamıza düşmezlermi..
Bence olumsuzlukları göndermeyelim, olumlu olan duygularımıza daha sıkı sarılalım onları güçlendirelim..
sevgilerle..
Aslında ben de olumsuzluklardan aldığımız dersleri kendimize saklayalım, düşüncelerini gönderelim kanısındayım.
Yeni olumsuzluklara yer açmak bile istiyorum(yazıda da var); çünkü her zaman olumluları görmenin yararlı olmayacağını biliyorum. Benimki devirdaim mantığı gibi.
Her duygudan biraz biraz barındırmalıyız içimizde, katılıyorum.
Sevgilerle Volkan...
uçan balonları, pembe kurdelalarla bileklerime bağlama isteği sardı her yanımı.küçük çocukları kıskandı içimde ki kız çocuğu.
ben de bir gece bir mezarlık ziyaretinde bulunup tüm olumszuluklarımı, beklentilerimi oraya bırakmak istemiştim. sıfır noktası olacaktı mezarlık, yeniden başlayacaktı sonra her şey.
seninkisi de daha olumluymuş, güzel :)
Şerife, içimizdeki çocukları yaşatabildiğimiz sürece daha şanslı olacağımıza eminim.
bozuk anksiyete, olumsuzluklardan kurtulurken bile karamsarlığı tercih etmişsin. Böylesi güzel, eğlenceli :) Biz bunu yapalım.
Pek bir işe yaramaz zannımca.O balonları bıraksak bile yeterince yükseğe çıktıklarında mutlaka patlayacaklardır.:)
Yalnız beni balon kesmez bana ZEPLİN falan lazım :)
Göktürk, sence patlamalarını bekleyecek kadar izler miyiz? Her şey olduğu gibi o eğlence de bir süreliğine devam edecek :)
Kaka Kuka, zeplini nasıl yok edeceğiz? Balonda anlaşalım :) Sayıyı arttırırız.
Kesmez ablacım beni alla alla :))
Ablacım derken :S:)
heheheh :) Ablacım işte bildiğin ...
Yolladın mı kuzu olumsuzlukları?
Nedir son durum?
Balonlardan birini saklasam olur mu?
Şapşahane hafta diler, öperim...
Yolladım tabii Sazan'cım. Yine bekleriz, özletmeyin kendinizi diye de ekledim arkalarından.
Bende durumlar iyi, sende de iyidir umarım.
Balonlardan birini saklayabilirsin tabii. En sevdiğin renkteki olsun, olur mu?
Güzel dileğin için teşekkür eder, en şahanesini sana gönderirim. Öpüyorum, sağlıcakla kalın efendim ;)
Kırmızı olsun o zaman, öyle bi kitap okumuştum küçükken...
İhmal yok, ihmal yok :)
Yüzün gülsün...
Yüzlerimiz gülsün, ruhlarımız huzura doysun.
:))
Merhaba:)
www.LensMarket.Com
Yorum Gönder