Hakkımda

Fotoğrafım
Hayatı yaşanması gerektiği gibi yaşayan; aynı zamanda insan olmanın gerekliliklerini yerine getirebildiğini düşünen biri. Gülümseme ise hiçbir durumda yüzünden eksik etmediği bir davranışı. Mucizeleri bekleyen değil, onların peşinden koşan; mutluluğu ve huzuru yakalamak için elinden gelen her şeyi yapan aynı kişi.

14 Eylül 2012 Cuma

Geçen Zamana Hediye


Bir ailenin varoluşu… 

31 yıl önce birbirinden etkilenen bir çift; kaçamak bakışlar, mektuplaşmalar, gizli buluşmalar; 28 yıl önce nişanla ilan edilen aşk, hayran bırakan inat, sabırlı bekleyiş; 25 yıl önce düğünle resmileşen mutluluk, bitmez bir sevgi, sırt sırta geçirilen ömür yarısı, dünyaya getirdikleri bir kız bir erkek...

Yazmaya gelince ne kadar da hızlı ilerliyor. Oysa ki onlar kavuşmak için çok çabalamış, sağlam temeller üzerine kurulacak olan bir yuva için çok fedakarlık yapmışlar. Yıllar yıllı sade ve sadece dünyadaki en değerleri varlıkları -çocukları için- nefes almaya zorlamışlar kendilerini. Başarmışlar da…

Onlar çocuklarının gözünde en anlayışlı, en bonkör, en vefakar olmayı başarabilmişler. Yeri gelmiş sarsıntılara maruz kalmışlar ailecek, yeri gelmiş zirveden izlemişler hayattaki kazançlarını; lakin değişmeyen tek şey dört duvar arasında sıkışıp kalan huzurları olmuş.

Şimdi nefesleri ayrı şehirlerde can bulsa da özlemleri hep güçlü kalmaya devam ediyormuş. Çünkü onlar birbirlerine kızsalar da kızmasalar da hiçbir şey birbirlerini sevmelerine engel olamıyormuş.

İşte benim annem babam vesilesiyle sahip olduğum dünya nimetlerinin başlangıç noktası ve ilerleyişi… Dört kişilik çekirdek ailenin kocaman akraba dünyasında mini minnacık yazıdaki yeri… 

Onların günüydü 13 Eylül… Nice sağlıklı, huzurlu, şen şakrak günlere…

Hiç yorum yok:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...