Hani bazı havalar vardır: güneş,
bir gösterir kendini bir çeker; bulut kapkara bir çöker üstümüze, bir kaybolur
gözlerden. Yağdı yağacaktır yağmur. Yağsa da rahatlasa ortalık der dururuz.
Nefes almak zorlaşır öyle sıkıntılı havada. Nemden bunalıp yakınırız
şartlardan.
Böyleyiz işte biz! Memnun
olamayız tamamıyla. Yetinemeyiz mevcutlarla. Eldekiler eksilmeye başlayınca bir
bir, bu sefer döneriz tam tersine. Olabildiğince pişman, alabildiğince talepkar
tiplere doğru yüz tutarız. Bencillik temel prensibimizmiş gibi hareket eder, bu
durumdan gocunmayız.
Eğrisi doğrusu yoktur bunun. İçimizdekiyle
dışımızdaki birbirine uyum sağlayana kadar yolumuz vardır. Yolumuz vardır var
olmasına da yolculuk hevesi nerdedir. O da gelip yerleşti mi zihinlere, kimse
tutamaz yerinde duramayan düşünceleri. Faaliyete geçmek için sabırsızlanan
düşünceler uygun şartlarla buluştuğu an ne güneş ne yağmur ne fırtına ne nem;
önemsiz kalır gözümüzde.
Ne demişler: Yolcu yolunda
gerek!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder