Ne güzeldi sadece bir oyuncak derdinde olduğum günler.
Sokakta, evde, karşılıklı balkonlarda oynadığımız oyunların tadı nerede var ki şimdi. O zamanlar kurduğumuz hayallerin gerçek olabileceğine ne kadar inanıyorsak şimdi tam tersi; umutlarımız kaybolmuş.
Sokakta, evde, karşılıklı balkonlarda oynadığımız oyunların tadı nerede var ki şimdi. O zamanlar kurduğumuz hayallerin gerçek olabileceğine ne kadar inanıyorsak şimdi tam tersi; umutlarımız kaybolmuş.
Öyle bir gerçek var ki hala pamuk şeker yerken çocukluğumu anımsayıp geri dönme şansım olsa diyorum. O masum dünyada yaşıyor olsam.
İnsanların art niyetlerinden, fesatlıklarından, düşüncesizliklerinden, duygudan yoksunluklarından bihaber kalsaydım.
İnsanların art niyetlerinden, fesatlıklarından, düşüncesizliklerinden, duygudan yoksunluklarından bihaber kalsaydım.
Büyümek iyi güzel hoş da kaybettiğimiz masumiyetin hesabını kim verecek? Taşlaşan kalpleri kim yumuşatacak?
İçimizdeki ufaklığı kim uyandıracak?
İçimizdeki ufaklığı kim uyandıracak?
Bir çocuğun gözlerindeki ışıltıda boğulmak istercesine
geri dönmek istiyorum çocukluğuma…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder