Hakkımda

Fotoğrafım
Hayatı yaşanması gerektiği gibi yaşayan; aynı zamanda insan olmanın gerekliliklerini yerine getirebildiğini düşünen biri. Gülümseme ise hiçbir durumda yüzünden eksik etmediği bir davranışı. Mucizeleri bekleyen değil, onların peşinden koşan; mutluluğu ve huzuru yakalamak için elinden gelen her şeyi yapan aynı kişi.

16 Mayıs 2011 Pazartesi

Mum Deyip Geçme

Mumları seversiniz değil mi? Renk renk olanları, kokulusu kokusuzu, değişik değişik şekillileri… Bazıları süs bazıları aydınlatma amaçlı. Yanarken gözleri kamaştırır ışığının buğusu. Onlar tükenir zevkini biz çıkarırız.  

Bazı kişiler de mum misali yanar, ışığını saçar etrafına, aydınlatır başka gözleri; sonu yok oluştur. Eriye eriye can verir adeta. Kimi zaman en koyu karanlıkları çekici kılar başkaları için; ama kendisine zerre faydası dokunmaz. Işığının güzelliğini göremez, yaydığı ışıkla dibini bile aydınlatamaz; fakat gidebileceği en uzağa gider ve hissettirir kendini.

Atalarımız da demiş ya zaten “Mum dibine ışık vermez.” diye. Bununla kalmamış devam etmişler: “Kelin merhemi olsa kendi başına sürer.” bir de “Terzi kendi söküğünü dikemez.” vardı.

Mum da olsa insan, yeri geldiğinde dibini de aydınlatabilmeli. 
Çok zor değil.
Çözüm yok demeyin :)

Hiç yorum yok:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...