Hakkımda

Fotoğrafım
Hayatı yaşanması gerektiği gibi yaşayan; aynı zamanda insan olmanın gerekliliklerini yerine getirebildiğini düşünen biri. Gülümseme ise hiçbir durumda yüzünden eksik etmediği bir davranışı. Mucizeleri bekleyen değil, onların peşinden koşan; mutluluğu ve huzuru yakalamak için elinden gelen her şeyi yapan aynı kişi.

24 Şubat 2011 Perşembe

Gökyüzündeki Yalnızlık

Hep özenmişimdir gökyüzündeki yıldızlara; ne kalabalıklar, ne kadar mutlular diye. Zamanla anladım ki uzaktan öyle gözüküyorlar aslında.
Gökyüzündeki ışıltının beni benden aldığı günlerden birinde, gözlerimi alamıyordum yıldızların göz kırpışlarından. Sonra dikkatli baktım bir tanesine ve o an fark ettim ki biraz önce mutluluktan uçan o yıldız, yapayalnızdı. Kimsesi yoktu aslında. Üstelik uzaktan bakıldığı kadar parıltılı da değildi.

Biran düşündüm de hepimiz böyle değil miyiz zaten? Sevdiğimiz sevmediğimiz, seven sevmeyen pek çok kişi var etrafımızda, yanımızda… Onların arasında mutluluk oyunu oynuyoruz, neşemizle neşelerine neşe katmaya çalışıyoruz. Peki gerçekte mutlu muyuz? Huzurlu muyuz? Kendimizden başka doğru cevabı bilen olmuyor maalesef.  

Ne dersiniz, bize de yakından bakan birileri var mıdır? İçimizdeki fırtınaları görüp şefkatle yaklaşmak isteyen…

Gökyüzündeki o yıldızı fark ettiğimden beri herkesi daha çok düşünür oldum. Kendimi benden daha çok düşünen olmayacağını bile bile birilerini önemsemenin bir gereklilik olduğunu yok sayamazdım.  Belki de benim gülümsememle ısınmak isteyen birileri vardır. Tıpkı o yıldızın uzaklardan içimi ısıtması gibi.

Hiç yorum yok:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...