Bazen kimseyi dinlemek istemezsin, kimseye bir şey anlatmak istemezsin, kimseyle sohbet etmek istemezsin, istemezsin de istemezsin. Sıralarsın tüm müziklerini arka arkaya ve başlarsın acaba şimdi ne çıkacak
diye beklemeye.
Her şarkı daha önce defalarca dinlediğindir aslında; ama yinede “bunun bu kısmı çok iyiymiş, şunun nakaratı fena değilmiş, hayır hayır bunu dinlememeliyim” gibilerinden cümleler kurarsın. Bazıları vardır ki her şeyiyle bana ait dersin, bir an gözlerini kapatıp yaşamından bir kesiti hemen canlandırıverirsin. Böyle şarkılar dinlendiğinde; yüzdeki bir tebessüm ya da gözlerden akan birkaç damla yaş fark etmeksizin, kişinin ruhu huzur dolar. İşte o anlarda hissedilen bu duygu
birçok şeyle değişilmez.
Müzik dosyamdaki şarkıların sürekli güncellenmeyişi biraz da bundandır. Yeni çıkan albümlerde pek bulamam kendimi; yıllardır aşina olduğum, her seferinde dinlemekten keyif aldığım klasiklerimi dinlemenin yeri ayrıdır. Yıllarca da bu böyle gidecek gibi gözüküyor. Onların yanına eklenen yeni birkaç beğeni, eskinin devamı oldukları içindir. Verdikleri tat aynıdır.
Şu an rastgele bir parça dinlenip ruhu beslemenin tam zamanıdır.
Haydi, bol keyifler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder