(!) Ilımlı Fısıltılar: Hoş Buldum Ben :))

31 Aralık 2011 Cumartesi

Hoş Buldum Ben :))

Merhabalar sevgili blog arkadaşlarım.
Merak edenler, yorumlarına cevap alamayanlar, yazılarımı özlemle bekleyenler, bloglarına uğramadığım diye alınanlar, aramıza yeni katılanlar, izlemeyi bırakmayanlar, övgü dolu sözler söyleyenler...
İyiyim, çok şükür yeni yıla çok çok güzel bir şekilde başlangıç yapıyorum. Bir daha bu kadar uzun süreli aranızdan ayrılmayacağımı umuyorum.
BuRCu burada! :) 'Ilımlı(!) Fısıltılar' yeniden nefes almaya başladı ;)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)

... mevsim ne olursa olsun aklımdan çıkmayanlardan bir alıntı

Ehil Bir Hayat İşçisi Olmak

Brooklyn köprüsünde, bir bahar günü, kör bir adam dilencilik yapıyormuş. Dizlerinin dibine bir tabela koymuş. Üzerinde ‘DOĞUŞTAN KÖR’ yazılı imiş. Herkes dilencinin önünden geçip gidiyormuş. Bir reklâmcı bunu görmüş. Tabelayı almış arkasına bir şeyler yazmış, olduğu yere tekrar bırakmış. Ne olduysa olmuş... Gelip geçen ve bu tabeladaki yeni yazıyı okuyan herkes, başlamış dilencinin önündeki şapkaya, habire para atmaya...
Bir cümle yetmiş, onca kişiyi etkilemeye ve dilencinin şapkasının kısa sürede ağzına kadar parayla dolup taşmasına.
‘GÜZEL BİR BAHAR GÜNÜ... AMA BEN BAHARI GÖRMÜYORUM...’
Bahar mevsiminin tam da ortasında olduğumuz şu günlerde doğanın tekrar yaratılışına şahit oluyoruz. Yapraklar yeşeriyor, çiçekler açıyor, her yer bir bayram havasına bürünmeye başladı sanki. Her bir varlık, bayramlıklarını giymiş, en güzel takıları takıyor, en güzel aksesuarlarla süsleniyorlar gibi ne dersiniz? Bahar aylarında doğa bir başka güzel; her şey insanın gözüne daha bir hoş görünüyor, berrak, latif ve tebessüm edercesine…
Biz de bize düşeni yapalım ve bu hayatın keyfini çıkaralım; yaşamın bize sunduğu güzelliklerin, fırsatların farkında olalım. Neden baharı hissedebilen, gözü-gönlü güzelliklere ayarlı bir yürek olmayalım ki? Neden bu hayatın manasına erip, en azından görüyor olma özelliğimizin vereceği mutlulukla “ehil bir hayat işçisi” olmayalım ki?
Güzel bir bahar günü ve şükür ki ben baharı görüyorum!

[Genç Gelişim Dergisinden Alıntıdır]

Her zaman hatırlanması gerekenler; Can Yücel' in kaleminden

Farkında olmalı insan...

Kendisinin, hayatın, olayların, gidişatın farkında olmalı.

Farkı fark etmeli, fark ettiğini de fark ettirmemeli bazen...

Bir damlacık sudan nasıl yaratıldığını fark etmeli.

Anne karnına sığarken dünyaya neden sığmadığını ve en sonunda bir metre karelik yere nasıl sığmak zorunda kalacağını fark etmeli.

Şu çok geniş görünen dünyanın, ahirete nispetle anne karnı gibi olduğunu fark etmeli.

Henüz bebekken 'dünya benim!' dercesine avuçlarının sımsıkı kapalı olduğunu, ölürken de aynı avuçların 'her şeyi bırakıp gidiyorum işte!' dercesine apaçık kaldığını fark etmeli.

Ve kefenin cebinin bulunmadığını fark etmeli.

Baskın yeteneğini fark etmeli sonra.

Azrailin her an sürpriz yapabileceğini, nasıl yaşarsa öyle öleceğini fark etmeli insan.

Ve ölmeden evvel ölebilmeli.

Hayvanların yolda, kaldırımda, çöplükte; ama kendisinin güzel hazırlanmış mükellef bir sofrada yemek yediğini fark etmeli.

Eşref-i mahlûkat (yaratılmışların en güzeli) olduğunu fark etmeli.

Ve ona göre yaşamalı.

Gülün hemen dibindeki dikeni, dikenin hemen yanı başındaki gülü fark etmeli.

Evinde dört kedi, iki köpek beslediği halde çocuk sahibi olmaktan korkmanın mantıksızlığını fark etmeli.

Eşine 'seni çok seviyorum!' demenin mutluluk yolundaki müthiş gücünü fark etmeli.

Dolabında asılı yirmi beş gömleğinin sadece üçünü giydiğini ama arka sokaktaki komşusunun o beğenilmeyen gömleklere muhtaç olduğunu fark etmeli.

Zenginliğin ve bereketin sofradayken önünde biriken ekmek kırıntılarını yemekte gizlendiğini fark etmeli.

FARK ETMELİ.

Ömür dediğin üç gündür, dün geldi geçti, yarın meçhuldür. O halde ömür dediğin bir gündür, o da bugündür.

############# CAN YÜCEL #############

ŞİİRİÇİ HATLARı VAPURU

Nazım Hikmet vapuru

deniz ile arasına

dökülen asfaltı kırar

ve özgürlüğüne kavuşturur

salacak iskelesini

batmak pahasına

Can Yücel vapuru

alaycı bir düdük çalar

savaş gemilerine

ki rakı şişeleri asılıdır

can simitlerinin

yerine

Atilla İlhan vapuru

keyfile yarar suları

içinde çünkü sevgililer öpüşür

ve güvertesinde

sigarasını rüzgara karşı yakan

bir katil üşür

Edip Cansever vapuru

denize yansıyan

otel ışıkları altında

gider gelir boğazın en uzak

iki iskelesi arasında

Orhan Veli vapuru

evlerine taşırken

telaş içindeki insanları

küpeştesinden atılan

simitleri kapışır

martı kuşları

Cemal Süreyya vapuru

akşamüstleri giyince

ışıklı elbisesini

ince bir duman savurarak havaya

dansa kaldırır

kız kulesini

------------------- SUNAY AKIN -------------------

ÇAĞRIŞIMLAR

Çok küçük bir yalanı

Çok büyük bir orantıda

Dinlediniz mi..

Çok büyük bir yalanı

Çok yalın bir doğrultuda

Söylediniz mi..

Gecikmiş bir gizlemi,

Birikmiş bir özlemi

Sakladınız mı..

Gelmeyecek bir gideni,

Olmayacak bir nedeni

Beklediniz mi..

Bir gerçeği erken,

Bir açlığa tokken

Anladınız mı..

Hep mi hep ölecekmiş gibi,

Hiç mi hiç ölmeyecekmiş gibi

Yaşadınız mı..

Yalanı sürmeye sürmeye,

Yanlışı görmeye görmeye

Sakladınız mı..

Doğruluğun yönünde,

Doğruların önünde

Aklandınız mı..

Ortamsız bir yaşamda,

Yaşamsız bir ortamda

Harcandınız mı..

----------------- ÖZDEMİR ASAF -----------------

SAKIZ AĞACI

O bir sakız ağacıydı, aleade;

Bir gün o yeşil sahile çıktı geldi,

O zaman bu zamandır memnun yerinden;

Seyreder bulutları, göğü, denizi.

Titreşirdi rüzgarla güneşli yaprakları;

Ömür sürdü öyle hoşnut dünyasından,

Aydınlıktan uyku tutmazdı bazı gece,

Motor sesleri duyulurdu uzaklardan.

Tanrı adın işitmedi ömründe;

İnanmadan da madem yaşanıyor diye,

Rüzgarlı bir kıyıya, sevinç içinde,

Yaşamak dururken düşünmek niye?

Anmadı geçenleri bir defa bile;

Ne uğraşır mesut olan gelecekle?

Bir avare misali, günü gününe,

O bir sakız ağacıydı, yaşadı sade.

-------------------- CAN YÜCEL --------------------

(!) Ilımlı Fısıltılar

Hakkımda

31 Aralık 2011 Cumartesi

Hoş Buldum Ben :))

Hiç yorum yok:

bir bilene sorsak..

kime ait olduğunu bilmediklerimden..