Köşeye sıkışan insan modelinin dilinde çok bahanesi vardır. Her davranışa mantıklı -kendince- bir kılıfı vardır ki bu kılıflar hazır paketler halinde aklındadır sürekli.
Hazırcevaplığı farklı yönde kullanan bu insan modeli; hatasını kabul etmek şöyle dursun, hatalı olabileceğini bile ihtimal olarak kabul etmez. Bir üst basamağa çıkabilmenin gücü hep saklıdır onlarda.
Özü unutup, daha doğru bir tabirle kulak arkası yapıp, gereksizlere ilgiyi çekerler. Önemli ayrıntıları da küçük detaylar, ve yine daha doğru bir tabirle teferruatlar olarak adlandırarak sınırları iyice zorlarlar.
Bu kadar uğraşının tek gayesi vardır ki bu da köşedeki son parçalarını kurtarabilmektir. Adeta kuyruğunu kapana sıkıştıran fare havasıyla son nefeslerine kadar çırpınmaya devam ederler.
Kendilerini aşırı derece düşündüklerinin göstergesi olan bu davranışları onların bencil olarak isimlendirilmesine olanak sağlar.
Köşeye giden yolda akılları başlarında olabilseydi sıkışmazlardı; ne iyi olurdu. Ama yok, bu seçenek oldukça hareketsiz. Tercih edilmemesi bundan mıdır bilinmez.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder