Durağanlığa kapılıp gider insan çoğu zaman. Hatta durağanlığa öyle alışır ki farkına bile varmayabilir değişmeyenlerin.
Yaşam akar gider ve akışa ayak uydurmaya çalışır. Çalışır çalışmasına da ne kadar memnun olur acaba. Memnunluk derecesine göre
diğer günleri de etkilenir muhtemelen.
diğer günleri de etkilenir muhtemelen.
Kimi zaman tek bir sürpriz bekler hayattan, birinden veya bir olaydan. Hiç beklemediği anda gelecek olan sürprize ihtiyaç duyar.
Gelen sürpriz, yorgunlukların kalıcı etkilerini silsin ister insan bazen. Dünyanın sandığının aksine güzelleşebileceğini görmek, tanıdık yüzlerde tanıdık ruhları görebileceğine inanmak ister.
Bakmayın dillendiremediğine, daha neler neler ister aslında. Çok şey de değildir hani istediği; alt tarafı beklemediği bir anda bir mucize gerçekleşsin, yeter ki gülümsesin.
Gücüne güç katmak için aniden yanaşan bir yenilik bekler.
Hayatın düşündüğü gibi olmama ihtimaline doğru
kanat çırpmayı umar işte.
Ben de umuyorum ve bekliyorum ihtimallere gidecek kanat çırpınışlarımı, dünyanın sandığımdan daha yaşanabilir olduğuna inanmayı, tanıdığım yüzlerde tanıdığımı sandığım ruhları görebilmeyi, dinlenebilmeyi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder