Hemen hemen herkesin her şey hakkında söyleyecekleri vardır. Bir türlü tükenmez söylenecekler. “Onu da söylesem, bunu da söylesem, araya şunu da sıkıştırsam” düşüncesiyle susmanın inceliği kaçırılır. Yerli yersiz söylenir bazı şeyler. Bazen ise ziyan edilir kelimeler.
Kimi kişiler bildiği şeyler karşısında susmayı tercih eder, kimileri bilmedikleri yanında konuşmayı. Gerçekten bilen kişiden daha çok şey bilircesine sözü alır ve sıralar düşüncelerini. ‘Sırası mıdır acaba?’ diye önüne arkasına bakmadan hem de.
Aklımızdan her geçen ağzımızdan çıkmak zorunda değildir oysa. Bunu bile dikkate almayan kişiler olur ara ara. Art niyetli veya iyi niyetli... Duydukları ya da gördükleriyle üzmek için paylaşanlar kadar içlerinden geçirdiklerini olduğu gibi paylaşanlar da...
İş konuşmaya gelince herkes konuşur, vardır elbet herkesin bir düşüncesi. Doğruluğu, yanlışlığı kimin umurunda olur ki? Konuşmak, aklından geçeni söylemek, kendi bildiğiyle yargılamak mantıklıdır onlara göre. Başka bir yol düşünmek uğraştırıcı ve sıkıntı vericidir. Ne gerek var ki haksız çıkmaya?
Söylerler söylemesine de dinlenirlikleri tartışılır düzeydedir artık. Herkesin düşüncesinin orta yolunu bulmak zordur. Her şey için yorum yapmayı alışkanlık haline getiren kişilere karşılık, her duyduğunu kulak arkası etmeyi alışkanlık haline getiren kişiler belirlemeye başlar.
Söylerler yani, yapacak bir şey yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder